یکی از چسب های پر اهمیت در تاریخ از بدو استفاده از چسب ، چسب اپوکسی است.چسبهای اپوکسی بر پایه رزین اپوکسی می باشند که با تغییر گرید رزین و افزودن پر کنندههایی همچون فلزات ، سرامیک و …خواص و ویژگی های متنوعی را از خود نشان می دهند. چسب های اپوکسی به مدت نیم قرن است که در صنعت در حال استفاده میباشند ، خواص شیمیایی و فیزیکی بسیار خوبی داشته و معمولا به صورت دو جزئی ( رزین و هاردنر) تولید می شوند
چسبهای اپوکسی ممکن است با خود از طریق هموپلیمریزاسیون کاتالیزوری و یا با طیف وسیعی از هم واکنش دهنده ها از جمله آمین های چند منظوره ، اسیدها (و انیدریدهای اسید) ، فنل ها ، الکل ها و تیول ها (که معمولاً مرکاپتان نامیده می شوند) واکنش نشان دهند.این واکنش دهنده های مشترک اغلب به عنوان سخت کننده یا هاردنر نامیده می شوند .
طبقه بندی هاردنر های چسب های اپوکسی :
- پلی آمینی ( آلیفاتیک ها)
- انیدریدها
- فنول ها
- الکل ها
- تیول ها (مرکاپتان)
واکنش پلی اپوکسیدها با خود یا با سخت کننده های چند منظوره ، واکنشی گرمازاست و در نهایت پلیمری را تشکیل می دهد که اغلب دارای خواص مکانیکی مطلوب و مقاومت حرارتی و شیمیایی بالایی است. اپوکسی دارای کاربردهای گسترده ای است ، از جمله پوشش های فلزی ، استفاده در الکترونیک و پایانه های الکتریکی با فشار بالا ، تولید برس رنگ ، مواد پلاستیکی تقویت شده با الیاف و چسبها برای اهداف ساختاری و سایر موارد.
ویژگی های چسب های اپوکسی
به صورت کلی محصولات بر پایه رزین اپوکسی بازه وسیعی از کاربردها را شامل می شوند . که از جمله آنها میتوان به پوششها و رنگها ، چسبها و درزگیرهای ترمیمکننده سطوح فلزی اشاره نمود. چسب های اپوکسی پس از خشک شدن معمولا سخت وصل میشوند و زمان خشک شدن آنها از چند دقیقه تا چند ساعت متغیر است. به صورت کلی هر چقدر چسب ها سریع تر خشک شوند ، استحکام نهاییشان کمتر خواهد بود و بالعکس. چسب های اپوکسی تک جزئی برای فعال شدن نیاز به حرارت دارند و در عوض سرعت خشک شدن بالاتری نسبت به چسب های اپوکسی دو جزئی دارند.
منبع
چسب اپوکسی چیست ؟